Aşk 101 - Miłość na 101 | Ay Yapim 2020

Zakończono zdjęcia do drugiego sezonu.

Nowa postać dołączyła, widzę. Pewnie dziewczyna dla Osmana

Nawet dwa razy I bardzo mi się podobał

Sezon 2 wejdzie na ekran prawdopodobnie w kwietniu.

Premiera drugiego sezonu ma być w czerwcu.
Już chyba tak zostanie.

Długo każą na siebie czekać...

Chyba naprawdę będę musiała obejrzeć jeszcze raz.

Myślałam, że się już nie doczekam.

Cud, że sobie wreszcie przypomnieli.
Dobrze, że kilka dni temu namówiłem koleżankę na to, żeby obejrzała, to mi chociaż streści o czym to było. Mam tylko nadzieję, że ten II sezon utrzyma poziom I, bo jak na Meric Acemi to sporo typowo życiowych problemów i historii tutaj przewinęła. Jak na ogół jej seriale są dla mnie nudne, tak ten mnie urzekł.

Będzie to pewnie dziewczyna Osmana, żeby rtuk mógł odetchnąć z ulgą. 🙄

Nie pamiętasz, że rtuk prawie Netflixa w Turcji zamknął, jak się dowiedział, że Osman ma być gejem? Ostatecznie powycinali/pozmieniali z nim większość scen, ale rtuk i tak przyprawiał ten serial o zawał serca. 🙄 Szkoły dla elity nie oglądali. 😂

Milowym krokiem w kinematografii tureckiej będzie kiedy seriale przestaną być kręcone pod reytingi i notorycznie niszczone. Twórcy powinni móc tworzyć serial zgodnie z tym co im w duszy gra, bo są artystami, a nie pod dyktando szefostwa kanału, które ma podejście jedynie finansowe i zero pojęcia o sztuce. Tymczasem połowa (co najmniej) odcinków w sezonie powinna być nietykalna. Wiadomo, że małe zmiany są zawsze dopuszczalne, ale to co się w Turcji w tym zakresie wyprawia (bo się idzie na żywioł) to jest rozbój w biały dzień. Nigdzie tak nie jest (poza Turcją), żeby producent wchodził na plan nie mając gwarancji, że jego serial zostanie wyemitowany. Nigdzie też się nie kręci na styk. Nawet w Latino (porównuję, bo to ten sam typ produkcji) producent dostaje na dzień dobry gwarantowaną ilość odcinków (w przypadku wielkiej klapy może być ona lekko zmodyfikowana, ale dopiero na dalszym etapie), w których ma rozplanować scenariusz. A w Turcji? Dzisiaj kręcimy, jutro na ekran. I wszystko na spontana, bez przemyślenia, bo jakoś to będzie, nawet jeśli trzeba będzie nagle pourywać wszystkie watki. Widz się liczy tylko na początku, potem niech spada, bo najważniejsza jest kasiora, którą serial zarobił.

Może nie tyle kinematografii, co społeczeństwie. Ja tam liczę, że się kiedyś takiego serialu od Turków doczekam... 😏

Przez tą całą komercję i pogonią za kasą, turkisze zgubiły duszę. Strach się brać za nowe produkcje, bo na bank je zmarnują. Jedne przedobrzą ponaciąganymi wątkami, że się w połowie zacznie zbierać na wymioty, z drugich porobią miniserialiki. A w pozostałych będą szukać rozwiązań, żeby nie skończyć jak miniseriali (nie wylecieć nagle w podskokach) zmieniając co 5 minut reżyserów, scenarzystów, aktorów, postacie i wątki... i przenosząc miejsce akcji pod stambulskie mosty. Przez te wszystkie czyhające upiory i żeby uniknąć męczarni, poszłam do Poyaraza, czyli w 2015r. kiedy turkisze jeszcze powstawały w normalnych warunkach i mogły się skupić na budowaniu jakości, a nie ilości.