💥 Newsy ... Pogłoski ... Ciekawostki ... Plotki ... Fakty ...

No błagam. Czyli jak człowiek obejrzy sobie w tv parę homo to też nagle zmieni zdanie i przestanie mu się podobać płeć przeciwna? Dobrze, że ja same seriale z gejami oglądam to chyba zmiana orientacji mi nie grozi. Czy grozi? Człowiek rodzi się z daną orientacją i nic nie jest w stanie tego zmienić. Żaden film, serial czy para spotkana na ulicy. Jeśli dwójka kochających się ludzi jest patologią, to czym jest na przykład małżeństwo, w którym mąż bije żonę czy żona męża, znęcanie się nad dziećmi i tak dalej? Wtedy to musiałoby być normalne, bo mamy przecież kobietę i mężczyznę. Czyli tak jak chce "natura". Człowiek w tym wszystkim jest najmniej ważny... I to, że takie opinie są dla kogoś krzywdzące i bardzo często potrafią doprowadzić do tragedii. Prawo do wyrażania własnego zdania kończy się tam, gdzie zaczyna ono krzywdzić innych. Tych, którzy tak naprawdę nie robią nic złego tylko wbrew religii i naszej obecnej władzy chcą żyć swoim życiem i według swoich zasad. Naprawdę nie trzeba się obawiać, że zgorszą nasze dzieci czy zrobią z nich gejów czy lesbijki. To tak nie działa. Jedyne co mogą zrobić to wywalczyć im świat, w którym będą mogli spokojnie przyznać, że są "inni" bez obawy o własne życie.

Dla większości cywilizowanych krajów wątek
LGBT jest taki sam jak Hetero. Po prostu
dorośli ludzie kochający się za obopólną zgodą.
Nikt nikogo nie przymusza do oglądania seriali
z wątkiem LGBT. Nie trzeba nikogo od razu kochać.
Wystarczy się szanować.

Atahan, czytaj dokładnie. Nie pisałam o ludziach, tylko o ideologii, sztucznie zresztą nadmuchiwanej głównie przez Netflixa, bo to najprostszy i najtańszy sposób, żeby wdrożyć nowy ład.

Tak jak napisałam, nie mam zamiaru ciągnąc tego tematu, bo trzeba by zahaczyć o wiele aspektów tej "problematyki", w tym o handel dziećmi z probówek na targach gejowskich (założę się, że wielu by chciało być kupionych w sklepie, oczywiście z szeroko podkreślanym szacunkiem Transakcja się nazywa wynajęciem macicy... i strach pomyśleć, czy w przyszłości wystarczy surogatek ochotniczek... bo to śmierdzi niewolnictwem kobiet i nowym biznesem, który będzie rządził światem)... i tym jak droga jest to impreza oraz skąd mają się brać na to pieniądze. No najlepiej z ubezpieczenia zdrowotnego, czyli naszych podatków, nawet kosztem środków na leczenie dzieci chorych na raka... Tak to widzę i przedstawiłam to w dużym uproszczeniu.

Nie no, oczywiście. Przecież słuchanie z każdej strony, że jesteś nienormalny i twoje emocje, uczucia są chore powinno czynić ich szczęśliwymi, prawda? To, że kiedy powiesz rodzicom czy przyjaciołom, że zakochałeś się w kimś o tej samej płci możesz ich widzieć po raz ostatni... To też powinno napawać ich szczęściem, nie? To, że trzymając na ulicy za rękę osobę, którą kochasz narażasz się na wyzwiska czy nawet rękoczyny... Jak mogłoby im przyjść do głowy, żeby odbierać sobie z tego powodu życie? No też tego nie rozumiem, naprawdę.

Tutaj przechodzimy już do kolejnego tematu, czyli legalnej adopcji dzieci przez pary homoseksualne. Gdyby coś takiego istniało to nikt nie musiałby wynajmować surogatek. Ale wychowywanie dziecka przez pary jednopłciowe jest najgorszym złem z możliwych... Nie daj Boże, by go/ją jeszcze na homoseksualistę wychowali. To już lepiej niech żyje w domu dziecka albo w patologicznej rodzinie, ale pełnej z ojcem i z matką, bo to najważniejsze. Wtedy na pewno nie będzie miało problemów emocjonalnych.

Tyle ode mnie. Więcej miłości i szacunku do siebie i ludzi wokół wszystkim życzę.

Przeciwnicy prawa osób homoseksualnych do adopcji powołują się głównie na badania Marka Regnerusa z 2012 roku. Autor ustalił, że dzieci wychowane przez rodziców tej samej płci są mniej szczęśliwe, mają częściej depresję, są gorzej wykształcone oraz częściej stają się ofiarami molestowania. Wiarygodność badania została jednak podważona ze względu na błędy metodologiczne. Amerykański socjolog porównał starannie dobrane dzieci z heteroseksualnych stabilnych rodzin z dziećmi, które niemal wyłącznie były wychowywane przez pary homoseksualne, dla których ten związek był drugim po wcześniej zakończonym związku heteroseksualnym (i to z niego pochodziło potomstwo). W artykule opublikowanym w 2015 roku czasopiśmie naukowym „Social Science Research” (tym samym, w którym umieścił swoje wyniki Regnerus) Simon Cheng i Brian Powell wykazali dużą liczbę potencjalnych błędów w klasyfikacji typów związków, w których wychowywane były dzieci. To natomiast miało rzutować na fałszywe wnioski, które wyciągnął Regnerus. Przykładowo z 236 osób zaklasyfikowanych jako wychowywane przez pary jednopłciowe dziewięć respondentów prawdopodobnie odpowiedziało na ankietę w formie żartu. Kolejne 53 osoby miały być wychowywane przez parę jednopłciową przez mniej niż rok. Za osoby wychowywane w jednopłciowym związku przez co najmniej jeden rok Cheng i Powell uznali jedynie 51 spośród 236 osób zaklasyfikowanych przez Regnerusa do badania. Wyniki Regnerusa reanalizie poddał także Michael Rosenfeld ze Stanford University. Również on wykazał błędy metodologiczne popełnione przez badacza z Texas University.
Sąd federalny w trakcie procesu o legalność małżeństw homoseksualnych w stanie Michigan odrzucił te badania uznając za niewiarygodne, zauważył m.in że badania były sponsorowane przez konserwatywne organizacje, od których Regnerus otrzymał ok. 1 mln dol.
-----
Jednym z projektów naukowych o największej skali są prowadzone od lat 80. badania zespołu amerykańskiej psychiatry Nanette Gartrell (National Longitudinal Lesbian Family Study), która śledzi losy matek lesbijek i ich dzieci poczętych dzięki inseminacji w latach 80., analizując ich społeczny, psychologiczny i emocjonalny rozwój. Z badań Gartrell wynika, że dzieci z rodzin homoseksualnych są bardziej społecznie przystosowane niż te z rodzin heteroseksualnych, a jako dorośli tworzą udane związki. Są również bardziej ambitne i mniej agresywne niż dzieci z rodzin heteroseksualnych. Michael Rosenfeld z Uniwersytetu Stanforda przeanalizował w opublikowanym w 2010 roku badaniu postępy w nauce 3,5 tys. dzieci wychowywanych przez pary jednopłciowe. Nie dostrzegł żadnych różnic między nimi a ich rówieśnikami z tradycyjnych rodzin. Metaanaliza z 2010 roku objęła 33 badania z Europy i Stanów Zjednoczonych. Wyłonił się z nich konsensus co do tego, że dzieci wychowywane przez niezamężne pary lesbijek w niczym nie odbiegają od tych wychowywanych przez rodziców heteroseksualnych. Nie znaleziono żadnych dowodów na różnice pod względem przywiązania do rodziców, problemów behawioralnych, samooceny, kompetencji poznawczych czy wyników w szkole. W 2012 roku badania na dużej, reprezentatywnej dla całej populacji próbie przeprowadził Daniel Potter. Było to tzw. badanie podłużne, w którym przeanalizowano wyniki w nauce ponad 20 tys. dzieci na przestrzeni lat. Wśród uczestników 158 dzieci żyło w rodzinach homoseksualnych. Nie zauważono znaczących różnic między nimi a tymi dziećmi, które wychowywane były przez heteroseksualnych rodziców będących małżeństwem. W 2014 roku ukazały się wyniki badań z udziałem ponad 500 dzieci z rodzin nieheteroseksualnych autorstwa zespołu Simona Croucha z Uniwersytetu w Melbourne. Z analiz naukowców wynika, że dzieci wychowywane przez pary jednopłciowe są wręcz zdrowsze oraz mają lepszy kontakt ze swoimi rodzicami biologicznymi i społecznymi niż te z rodzin heteroseksualnych. Przegląd 40 badań (opublikowanych w ciągu 10 lat) dokonany przez Wendy Manning w 2014 roku zakończył się konkluzją, że w literaturze naukowej istnieje konsensus co do tego, że dzieci wychowane przez pary jednopłciowe radzą sobie równie dobrze jak te z rodzin heteroseksualnych. Ocena obejmowała: wyniki w nauce, rozwój poznawczy, rozwój społeczny, wczesną aktywność seksualną oraz uzależnienia. Różnice w dobrostanie dzieci wynikały z przyczyn socjoekonomicznych oraz trwałości rodziny. W badaniu opublikowanym w 2016 roku wykorzystano dane z US National Survey of Children’s Health. Porównano dzieci w wieku 6-17 lat w 95 rodzinach jednopłciowych (pary lesbijek) oraz w 95 rodzinach heteroseksualnych. Nie wykazano różnic pod względem ogólnego stanu zdrowia, trudności emocjonalnych i zachowań związanych z uczeniem się. Na łamach czasopisma medycznego „Journal of Developmental & Behavioral Pediatrics” opublikowano w 2018 roku badanie prof. Roberto Baiocco z Uniwersytetu La Sapienza w Rzymie. Wynika z niego, że płeć rodziców nie ma wpływu na dziecko. W badaniu udział wzięło 70 ojców gejów, którym dziecko urodziła surogatka, 125 lesbijskich matek, które zaszły w ciążę przez inseminację, i 195 heteroseksualnych par posiadających dzieci z naturalnego zapłodnienia. Dzieci badanych były w wieku 3-11 lat.
W badaniu przeanalizowano dane 2971 dzieci dorastających w większości pod opieką mam-lesbijek (2786 par) i w mniejszości: ojców-gejów (185 par). Naukowcy wzięli pod uwagę wszystkie dzieci urodzone w latach 1998-2007, a ich wyniki w nauce śledzili do roku 2019. Okazało się, że większość tych uczniów wypada znacznie lepiej niż ci, którzy wychowywali się w tradycyjnym modelu rodziny. Różnice w wynikach nie są kolosalne, jednak są wyraźnie zauważalne, co daje powody do prowadzenia dalszych analiz.
Naukowcy nie podają ostatecznej odpowiedzi, stawiają jedynie hipotezy. Na początku przypuszczali, że dzieci z tęczowych rodzin mogą mieć lepsze wyniki w nauce, gdyż na adopcję najczęściej decydują się osoby wykształcone i dobrze sytuowane. Mają zatem więcej środków finansowych i kapitału intelektualnego, by kształcić dzieci. Jednak po dokładnym zbadaniu tego czynnika okazało się, że również uczniowie wychowywani przez mało zamożne pary jednopłciowe uczą się znacznie lepiej niż pozostali.
Postawili więc hipotezę, że powodem może być znacznie większe zaangażowanie małżeństw homoseksualnych w wychowanie dziecka niż w przypadku par heteroseksualnych, gdyż prawdopodobieństwo posiadania przez nie dziecka jest znacznie niższe i utrudnione (np. długa procedura adopcji). Zdaniem naukowców pary jednopłciowe doceniają bardziej bycie rodzicami, co przekłada się na rozwój intelektualny dziecka .

Nie ma osób lgbt, tylko osoby homo, bi, trans. LGBT to ideaologia, która skupia te trzy rodzaje orientacji seksualnej i robi się coraz bardziej natarczywa. A im większe parcie, tym większy opór.
Problemem osób homo, bi i trans jest to, że pokazuje się ich jako pajaców, dewiantów, osoby bez żadnych wartości. Zamiast zmiany loga na tęczowe, jak to teraz robią wszystkie firmy (i myślą, że są cool, a homo, bi i trans to kupują), powinno się skupić na dialogu i działaniach, które uświadomią, że hetero, homo, bi i trans są ludźmi na równi. Póki co, niestety, robi się wszystko, by pokazać reszcie światu, że oni są nadzwyczajną kastą społeczną. Te wszystkie coming outy i pajacowanie Michała Szpaka niestety tylko szkodzi w tym temacie, niż pomaga.

Spokojnie, to jeszcze przed nami.
Obecna partia rządząca chce zrobić
z Polski drugą Białoruś.

Czy osoby hetero boją się wyjść na ulicę z partnerem za rękę bo mogą zostać pobici? Czy hetero mężczyźni na ulicy słyszą "o pedał"? Czy hetero kobiety słyszą od mężczyzny "choć przelece cię to na pewno zmienisz orientację"?
Powiedz to osobą, które popełniły samobójstwo, bo nie wytrzymały nękania. Powiedz to Dominikowi z Bieżunia, który w wieku 14 lat popełnił samobójstwo, bo był wyzywany w szkole od "pedziów" a nawet rzucany kamieniami. Nie, nie powiesz. Bo życia im już nie zwrócisz.
Co czwarty gej i lesbijka oraz 1/3 osób transpłciowych doświadczyła molestowania czy innych przejawów przemocy ze względu na ich orientację seksualną. To nie są dane z kapelusza, ale wyniki wielu badań, prowadzonych od wielu lat.



teraz trzeba rządowi rączki całować za to, że nie zabijają ludzi za nic. Jacyś oni łaskawi.



Polska jest na szarym końcu tolerancyjnych krajów w Europie. Nasz kraj już ma łatkę zacofanego i nietolerancyjnego. Bo tak niestety jest. Argument - bo w niektórych krajach jest gorzej, nie jest żadnym argumentem.


Na tym kończę tę dyskusję.
Naprawdę życzę wszystkim by zajęli się swoim życiem, a nie wtrącali się w czyjeś i zaglądali komuś do łóżka.
Jak widać mają smutne własne życie, że tak bardzo muszą ingerować w cudze. Więcej szacunku do ludzi wokół życzę.
Pozdrawiam.

Oj tak, niech zagrają razem. Najlepiej w kolejnej mordowni psychiczno-emocjonalnej Onura Guvenatama.

Nie znam gościa zupełnie, twarz kompletnie obca. Z boku się wyświetliło, że ma 27 lat. Melisa chyba jest po trzydziestce, a przynajmniej tak mi się kojarzy.

Na ten moment nie jestem w stanie spamiętać planowanych seriali Foxa, a co dopiero pozostałych stacji...

Ciekawe, kiedy w końcu zmienią coś w systemie oceniania, jak długo będą polegać wyłącznie na oglądalności w tv.

⚡ Prokuratura wniosła oskarżenie przeciwko znanej z Yasak Elma - Aysegur Cinar (22 l) i jej ex - Furkanowi Calikoglu za wszczęcie bójki w restauracji, w wyniku której 12 osób (w tym 2 policjantów) odniosło obrażenia. Jemu grożą 22 lata więzienia za usiłowanie zabójstwa pracowników restauracji (latał po restauracji z nożami, wyzywał i groził) i funkcjonariuszy policji, a jej - 6 lat za uderzenie i znieważenie funkcjonariusza policji.
Niedawno było bardzo głośno o tej aferze.

Hülya Duyar ma guza mózgu. Miała jakieś problemy zdrowotne na planie reklamy, potem zemdlała na wakacjach. Została przyjęta do szpitala, będzie operacja. Bardzo lubię tę aktorkę. Oby wszystko się udało!

Kanał Dizi jest od wczoraj dostępny przez Internet.
Jest w pakiecie podstawowym CDA TV. Abonament 24 zł.

Strona:

www.cda.pl/tv/dizi_hd