Memory (2016)

Jestem w pierwszej połowie dramy i bardzo mi się podoba, ale jest sporo frustracji i smutku z powodu fabuły. To pierwsze przede wszystkim z powodu śmierci pierwszego syna prota przed laty, bo sprawca jest blisko, a krewni zmarłego nie mają o tym pojęcia. W dodatku bardziej w tym winna jest inna osoba kryjąca winnego. Sprawa jest trudna, bo winny jest nieszczęśliwy (nie wiem jak on skończy, w końcu się zabije?), ale uciekł z miejsca wypadku i aż 15 lat milczy. Jak się można domyślić w grę wchodzą wielkie pieniądze, wpływy. Rodzina zmarłego dziecka, zwłaszcza matka, dalej żyją pamięcią o przeszłości, z poczuciem winy. Była żona prota jest pozytywną postacią, tak samo jego druga żona. Sam prot popełniał draństwa dla kariery, ale ma jednak sumienie. Jego walkę o tytułową "pamięć" ogląda się z zainteresowaniem i łatwo go polubić, choć jak piszę swoje ma tez na sumieniu. Sceny, gdy choroba się "odzywa" są poruszające. Poza tym jest frustrująca dla widza, ale niezwykle ciekawa fabularnie sprawa drugiego syna prota. Chłopak jest prześladowany w szkole, długi czas rodzina nie ma o tym pojęcia. Postać gra młody, zdolny aktor, którego wcześniej już widziałam w dramach. W 2016 roku miał chyba około 13 lat, gra od małego dziecka i z każdym rokiem jest lepszy. Jak nic przyszły dorosły prot. W jednej z ról gra jeden z moich ulubionych aktorów-idoli Junho (z 2PM). Zasłużenie robi karierę w dramach, nie jest w nich tylko z powodu dobrego wyglądu i sławy piosenkarskiej. On, obok D.O z EXO i Jinyounga z Got7 moim zdaniem najbardziej zasłużenie wybili się z idoli-aktorów. Z tych, co jednocześnie nadal są w bardzo znanych grupach i grają, bo sporo przerzuciło się tylko na aktorstwo.

W kilku scenach dramy łezka poważnie zakręciła mi się w oku, a ścieżka dźwiękowa dodatkowo tu dokłada klimatu. Nie lubię ogólnie tego słowa, ale to dosyć "życiowa" w pozytywnym znaczeniu drama, jeśli fikcja może być "życiowa".