Praomook (2021)

Miałam szczery zamiar obejrzenia serialu w całości, aby stał się tym samym 3 lakornem, który obejrzałam od początku do końca. Początkowe odcinki były w moim odczuciu w porządku, interesujące, ale fabuła postawiła bardziej na zabawę w szukanie spiskowca przeciwko protowi, niż jego historię miłosną z protką. Tzn proci mieli ze sobą dużo scen, ale w większości, gdy nie byli we wzajemnych dobrych kontaktach. Sceny, które były pozytywne w ich związku można by policzyć na palcach jednej ręki. Ci sami proci grali wcześniej w innej dramie z podobnie skonstruowanym scenariuszem, gdzie protka usychała z miłości, choć udawała, że jest silna, a prot udawał, że jest z innymi osobami na poważnie. W tamtej jednak fajniej wszystko wyszło, tutaj zabrakło sporo do zaangażowania widza. Na dobrą sprawę w pewnym momencie proci przestali mnie interesować i wolałam sceny z drugą parą, choć tych znowu było jak na lekarstwo- przyjaciel prota i młodsza siostra protki. Ta druga była przed 18 sporą cześć serialu, więc na jakiś ciekawy romantyczny (obopólny) moment trzeba było czekać dosłownie do ostatniego odcinka. Sporo odcinków obejrzałam w całości, ale wszystkich nie dałam rady i przewijałam. Ładni aktorzy, zwłaszcza główna 4 (może 5, jak liczyć sekretarza przyjaciela prota) chyba było tym co najbardziej mnie trzymało, aby obejrzeć jak całość się zakończyła. Ogólnie z taką obsadą lakorn powinien być lepszy, z iskrami, a wyszło coś innego. Element tajemnicy kto jest wrogiem prota właściwie był mało ciekawy, bo pewnie widzowie nie dali się zmylić i prawie od początku domyślali się prawdy.

Obejrzałem 10 odcinków, zostało mi jeszcze 5. Jeszcze żadna oglądana przeze mnie produkcja nie była aż tak przedramatyzowana. Byłem pewny, że ten lakron będzie skręcał bardziej w stronę romcoma, ale tu jest wymieszane wszystko. Liczba intryg (i patetycznej muzyki) normalnie sprawiłaby, że byłoby to dla mnie ciężkostrawne, ale dawno nie oglądałem już serialu, w którym dosłownie dzieje się tyle absurdów tak ciekawie zmontowanych. Nie ukrywam, wciągnąłem się, chociaż wiem, że zachowania bohaterów nie mogłyby istnieć w prawdziwym życiu. Jedynym wątkiem, który przewijam jest ten związany z siostrą głównej bohaterki - jest dla mnie oderwany od fabuły i w dodatku strasznie nudny. Cała reszta jest przerysowana we wszystkie strony świata i dobrze, bo popychają fabułę do przodu. Jestem bardzo ciekawy jak skończą niektórzy bohaterowie, szczególnie siostra prota. Z obsady znam tylko aktora grającego Oaka, bo grał w "KinnPorsche", ma tu do zagrania jeszcze mniej niż tam.

Nie oglądałem "So Wayree", ale na pewno nadrobię za jakiś czas. Po "Praomook" chciałbym jednak wrócić do Korei, bo wyszło kilka dram, które mnie ciekawią, a ostatnimi miesiącami jak już coś oglądałem to głównie z Tajlandii.

Skończyłem oglądać. Pod względem czystej rozrywki lakorn sprawdza się znakomicie. To jeden z tych tytułów, które po prostu trzeba oglądać, a nie analizować, bo wtedy zaczyna dostrzegać się masę absurdów. Relacja głównych bohaterów jest dosyć toksyczna. Lun prawie do ostatnich scen nie traktuje Mook z szacunkiem i nie byłem w stanie uwierzyć w ich wielką miłość, gdzie przez pół dramy krzyczał jej w twarz, że się sprzedaje i że w życiu nie spojrzałby nawet na kogoś takiego jak ona. Ale tu się pojawia ciekawy zabieg twórców, czyli przedstawianie wątków w jakiś okrężny sposób. Miłość między siostrą Mook i Rutem to się wzięła jeszcze bardziej znikąd. Dokładniejszego zamknięcia wątków też nie było. Ciekawiło mnie co się stanie z Lak i w sumie to chyba jedno z lepszych rozwiązań (jeśli można je tak nazwać). Bardzo wyrazista postać, ale na pewno nie nazwałbym jej antagonistką. O dziwo Nuch nie skończyła tragicznie. Byłem nastawiony, że jej postać może na końcu nawet umrzeć, ale ona się spakowała i wyjechała, wcześniej dostając tyle razy z liścia w tym ostatnim odcinku, że już się w obliczeniach pogubiłem. Jej starcia z Lak to złoto i szkoda, że do prawie samego końca Lak nie znała jej prawdziwego oblicza.
Tak naprawdę wszystkie te gierki, intrygi i te dwie bohaterki ciekawiły mnie bardziej od dwóch głównych par, jeśli Ruta i Nampetch można nazwać parą. Obrzucanie się wyzwiskami u Mook i Luna, a także udawanie gejów przez Ruta i Luna zaczynało się w pewnym momencie robić trochę monotonne. Muzyka przesadnie patetyczna, ale akurat mi nie przeszkadzała. Dobrze, że Azjaci z reguły nie rozciągają swoich historii na większą liczbę odcinków. 15 tutaj jest w sam raz. Kwestia tego kto chce zamordować Luna była w sumie do przewidzenia.