Bokura no Micro na Shuumatsu (2023)

Jedna z lepszych japońskich dram bl z jakimi miałem do czynienia. Także druga, w której gra Seto Toshiki. Wszystkie poprzednie tytuły, które oglądałem miały dosyć prostą, ograniczoną fabułę, wielu rzeczy nie nazywano po imieniu, a i same relacje bohaterów nie były specjalnie rozbudowywane. Tutaj jest inaczej pomimo krótkiej formy (8x24'). Owszem są rzeczy obok których nie można przejść obojętnie, ale twórcy zaserwowali tutaj to, co lubię. Bo tak naprawdę każdy bohater niesie ze sobą jakąś przeszłość, jakieś traumy i ciężkie doświadczenia, które stopniowo wychodzą na powierzchnię i w pewien sposób tłumaczą ich dalsze zachowania i postępowania, w dodatku ze świadomością, że ich życie dobiega końca. Najciekawszą postacią był dla mnie chyba Ristu, który był dosyć złożoną osobą. Ani pozytywną, ani negatywną.
Pozytywnie się zaskoczyłem rozbudowaną fabułą i brakiem zbędnego przedłużania. Nie ma tutaj bohaterów, którzy przez większość odcinków grają na zwłokę, albo robią z siebie idiotów, bo nie potrafią rozmawiać o uczuciach. Akcja toczy się całkiem szybko, ale nie traci przy tym klimatu nadchodzącej zagłady oraz takiej melancholii wobec dawnych lat, a takze tego, jak wiele w życiu przegapili. Postacie mierzą się z przeszłością i wysuwają pewne wnioski. Miłe zaskoczenie po bl-kach od MBS. Drama zaskakuje także scenami seksu. Przywykłem, że w Japonii potrafi nawet nie być porządnego pocałunku, a tylko zetknięcie się ustami (przynajmniej we wszystkich produkcjach, które widziałem do tej pory), więc tego zupełnie się nie spodziewałem.