Destiny - Powrót przeznaczenia (2024)

Ta drama jest gdzieś z językiem polskim, że ma polski tytuł? Na Netflixie?

Aktor, który gra tu główną rolę ma sporo sukcesów na swoim koncie. Widziałam chyba tylko dwie jego dramy, ale rozumiem jego popularność. Ma wiele charyzmy i kradnie wszystkie sceny.

To jest kwestia kulturowa i nie jest to coś tylko na potrzeby dram. Tak zachowujący się ludzie naprawdę istnieją w Japonii. Są na pewno też inni, ale główny kod kulturowy jest mniej więcej taki. Pewne rzeczy na pewno są podkoloryzowanie w kwestii dramaturgii losów postaci. W Japonii hierarchiczność (w kazdej dziedzinie życia, stosunkach społecznych, nawet w rodzinie, między znajomymi) jest bardzo ważna, co determinuje zachowanie ludzi wobec innych, jacy są, czy wolno im coś zrobić, powiedzieć. Z tym wiąże się też fakt, aby pracować na rzecz grupy, jednostka jest mniej istotna. Wręcz źle jest widziane, gdy problemy jednostki zaburzają pracę grupy, czy to chodzi o szkołę, pracę, miejsca publiczne, miejsca zamieszkania. Dlatego jak ktoś ma problemy raczej nie dzieli  nimi z innymi, dusi je w sobie, bo mówienie o swoich kłopotach często odbierane jest jako "psucie" innym humoru. Pewnie to jest jednym z przyczyn, że Japonia zawsze jest bardzo wysoko w statystykach samobójstw ogólnie na świecie (choć np Kore Południowa jest wyżej z tego rejonu świata, zwykle Korea jest niechlubnym numerem 1). Wśród dzieci chyba najczęściej mają najwyższy wskaźnik na świecie. Bycie ekspresyjnym, autentycznym też może być źle widziane, bo to może zakłócić rytm życia innych. Dlatego tak trudno często ogląda się ludziom z kręgu tzw Zachodu, społeczności bardziej otwartych, dramy z postaciami japońskimi. Czasami chciałoby się potrząsnąć postaciami, krzyczeć do ekranu, aby walczyły o siebie, nie były popychadłami. Ale to często jest tak, że pozory to jest to czego ludzie oczekują od innych w Japonii, wolą sztuczny uśmiech, uprzejmość i nie chcą znać prawdy, co się dzieje z człowiekiem. To jest tak inna mentalność w wielu aspektach życia, że ktoś z zewnątrz może "uczyć się" tego wiele lat i dalej byc zaskoczony pewnymi sytuacjami, reakcjami Japończyków. Jest także coś takiego, że w ukryciu można zrobić wiele rzeczy, byle to nie wyszło na jaw, np zdradzać, kłamać, być złym, brutalnym, człowiekiem, byle nie dać się na tym przyłapać.  Nawet zaaranżowane małżeństwa to wcale nie jest przeżytek w Japonii. Takie rzeczy też się zdarzają czasami, bo często liczą się sprawy finansowe, nie jakieś ulotne uczucia. Co do zachowania typu, że kobieta powinna być jak "kwiat" , urocza, śliczna, grzeczna, miła, mało mówiąca, etc. to jest podobno ten ideał dla wielu Japończyków i nie jest to odbierane jako coś złego, obrażającego kobietę. Zrozumiałe jest też, że np kobieta dosyć często po ślubie rezygnuje z pracy, co wiąże się z kulturą i rynkiem pracy w Japonii.

To absolutnie jest możliwe w realu. Oglądam czasami filmiki na youtube gdzie ludzie, którzy mieszkają w Japonii, są  z innych kultur lub sądy uliczne miedzy Japończykami. Ludzie z innych kultur mówią, ze trudno jest  żyć według japońskich zasad. Ogólnie to powściągliwość jest najlepiej widziana, pewien dystans do nawet bliskich. Pewne rzeczy nie powie nawet osoba śmiała według standardów japońskich, nie zachowa się, bo byłaby wykluczona, trzeba zachować pozory układności, pewna etykietę. Osoby nieśmiałe zapewne żyją tam niczym w piekle, boją się wykluczenia w szkole, pracy, za to co powiedzą. Pewnie nic nie mówią i tylko próbują wyczuć co myśli rozmówca, aby go nie urazić. W dramach to zwykle pokazują, że źle się domyślają intencji innych, ale boją się sprawdzić wprost jakie te intencje są. tak jest jeszcze coś takiego, że znajomych ma się praktycznie prawie tylko ze szkoły lub miejsca pracy. Jak się nie znajdzie w tych miejscach nikogo to pewnie jest się samotnym niczym na bezludnej wyspie, mimo że między mnóstwem ludzi. Dochodzi do tego presja w szkole, pracy, brak pomocy psychologicznej, więc efekty tego odbijają się w różnego rodzaju japońskich statystykach.