Mr. Sunshine (2018)

Znalazłam recenzję, która wg mnie,
najbardziej odzwierciedla ducha tej produkcji.
Fragment wklejam a tutaj link
The Intoxicating Radiance Of Mr. Sunshine: Czego Hollywood Mogłoby Się Nauczyć Z Południowokoreańskiego Serialu Telewizyjnego
jakby ktoś chciał sobie więcej poczytać Smile

Zupełnie inną rzeczą jest wyprodukowanie 30-godzinnej,
zapierającej dech w piersiach serii epickiej przy skromnym
budżecie (tylko 35 milionów dolarów), która przewyższa
starego Civil Warhorse na wiele niewyobrażalnych sposobów.
U podstaw jej błyskotliwości leży mistrzowska narratorka,
niezwykła Eun-sook Kim, legenda scenarzystów w Korei,
mająca za sobą wiele hitów. Ta królowa dramaturgii ma wyjątkowe
kwalifikacje, by utkać historię z nieprawdopodobnych wątków i sprawić,
by lśniła emocjami, znaczeniem, tragedią i dramatyczną
zawiłością. Kwalifikowany, tak, ale nie jestem pewien,
czy ktokolwiek mógł przewidzieć tak wspaniały wynik.
Chociaż jej seriale są hitami w Korei, ich gatunki różniły się
od tego, który należy do kategorii sageuk, filmów lub seriali,
które eksplorują historię i / lub mitologię Korei.

Aby uniknąć wejścia na pole minowe spoilera, krótki opis:
Eugene Choi, koreańskie dziecko zbiegłych niewolników,
ucieka do Ameryki i wraca do Królestwa Joseon (Korea)
jako amerykański żołnierz i konsul u progu znaczącej
zmiany historycznej, kiedy nowo niepodległe królestwo,
uwolnione od wieków chińskiej dominacji Qing, walczy,
by oprzeć się japońskiej agresji przeciwko swej kruchej
niezależności. Gorycz i złe zamiary Choi wobec kraju jego
urodzenia jątrzą się pod spokojną powierzchownością,
dopóki nie spotyka kobiety z klasy szlacheckiej, klasy,
którą uważa za odpowiedzialną za gwałtowną śmierć
jego rodziców.

Napiszę, aby Cię zdopingować, że Kasjo
widziała ten serial trzykrotnie 8)
A siostra Kasjo też trzy razy
Trzeci raz razem sobie oglądałyśmy i uwaga,
wszystkie powtórne oglądania były
bez przewijania, taki to serial :oops:

Dobrze kombinujesz z tą rozgrzewką :yes:

:jupi: :jupi: :jupi: :jupi:

Na razie jestem po 2 pierwszych odcinkach. Podoba mi się, tylko w 1 odcinku było sporo przeskakiwania w czasie i w niektórych momentach nie byłam pewna w jakim wieku powinni być bohaterowie. Brakowało mi większego wyjaśnienia gdzie mieszkał mały Eugene w Stanach. Szybko zmieniały się sceny, aby w odcinku 2 był już tylko 1902 rok. Podoba mi się, że wszyscy obcokrajowcy mówią w swoich językach, więc można usłyszeć angielski, japoński. Nie jestem pewna czy były inne języki, ale jest mowa o obecności w Joseon (Korei) Rosjan, Niemców (?). Podobają mi się bohaterowie, zwłaszcza prot, który myśli, że Korea nic dla niego już nie znaczy (czuje się Amerykaninem), a na pewno będzie inaczej. Protkę widzę po raz pierwszy w czymkolwiek. Sprawdziłam, że ona gra przede wszystkim w filmach. Znam inne dramy scenarzystki, Eun-sook Kim, ale to była pierwsza jest historyczna i z tego co czytałam było zaskoczenie, że tak się jej udała. Nie wszystko, co napisała widziałam, bo w pewnym momencie przejadły mi się jej zagrywki, dosyć podobne fabularnie we wszystkim co pisała. Mimo wszystko kilka jej rzeczy zmieściłoby się chyba w mojej ulubionej 20.
Co mi trochę przeszkadza to niektóre sceny, gdy komputerowo musiano dodać jakiś fragment krajobrazu, jak np scena z mostem w USA. Aby to lepiej wyglądało musiałby być olbrzymi budżet. Sceny w uliczkach, te w nocy, maja klaustrofobiczny klimat, bo widać, że zbyt często jest mgła, aby ukryć detale scenografii. Wiem, że trudno kreci się takie sceny, w niby historycznych miejscach. Dlatego kamera nie może objąć wiele, a raczej skupia się na bohaterach i jakiś małych fragmentach ulicy. Sceny na wzgórzach, etc, już wypadają bardzo ładnie, bo tam łatwiej ukryć, że kręcono w XXI wieku.

Myślę, że to mógł był Nowy Jork, że względu na most, chyba brookliński. Mi też chodziło o to u kogo mieszkał, bo był 9-latkiem, gdy udał się do Stanów. Ale być może cały czas u tego człowieka, który zabrał go do USA. Albo pracował w różnych rodzinach jako tragarz, służący etc, co mogło mieć miejsce pod koniec XIX wieku.

To jej ostatnia drama, której nie widziałam. Gwiazdy popularności w rolach głównych, a średniak w oglądalności. Z tego co czytałam wrzuciła do worka wszystkie swoje stare chwyty, dodając masę kryptoreklam, że scenariusz był cieniem jej dawnych dokonań. Po prostu chciała odciąć kupony od sławy i nie nie całkiem wyszło.

Mi to aż tak bardzo nie przeszkadza, bo wiem, że jakby miało być lepiej to musieli by mieć budżet superprodukcji z USA. Tylko jak ostatnio oglądałam Chicago Typewriter sceny z 1930 nakręcono tak, że nie było widać sztuczności. Twórcy skupili się na kręceniu scen w takich wnętrzach i plenerach, że nie musieli dodawać widocznych efektów komputerowych. Tutaj postanowiono przedstawić sceny batalistyczne, sceny w USA. Te pierwsze skojarzyły mi się z tym jak kręcono sceny z plenerze w serialu "Spartacus". Tam często robiono sztuczną mgłę w scenach walk etc.

W ten weekend zamierzam oglądać dalsze odcinki, przynajmniej po 2. Tak sobie na razie wyliczyłam, aby mieć czas na inne dramy. Chyba, że w tygodniu też znajdę jakieś "okienka".

Moją ulubioną dramą przez nią napisaną jest "Secret garden" (jest trochę fantasy). Jedna z najsłynniejszych koreańskich dram, zasłużenie tak popularna. Drama z 2010, ale mało się zestarzała. Lubiłam też słynnego "Goblina" (elementy fantasy) z 2016, ale akurat ją pod koniec zaczęłam trochę przewijać w drugim planie. Jakoś oglądałam ją maratonem i pewnie dlatego, aby jak najszybciej dokończyć, inaczej obejrzałabym całość. "The Heirs" z 2013 obejrzałam w całości, ale to drama idąca topem pięknych twarzy, typu "Plotkara" (szkoła średnia dla bogaczy i też świat dorosłych bogaczy). Rozrywkowa, dosyć pusta, ale mi fajnie zapełniła czas. 8) "Gentelman's dignity" z 2012 w całości nie widziałam. Była o postaciach 40+ (prot po 40, protka po 30, przyjaciele prota około 40), a jak ją oglądałam to akurat nie byłam na etapie dram o nie tak młodych bohaterach.